Protocolo de comutación de paquetes TCP/IP.
Internet permite conectar ordenadores de todo o mundo independentemente do sistema operativo que teña que utilicen e a subrede á que pertencen. Para que isto sexa posible é necesario ter un protocolo común único, de forma que todos os ordenadores poidan interpretar e entender correctamente a información. O que usan os ordenadores conectados a Internet é o protocolo TCP/IP.
O protocolo de transmisión TCP/IP (Transmisión ControlProtocol/Internet Protocol) en realidade é un sistema de protocolos. O primeiro, TCP, baséase en dividir paquetes, na orixe, a información que se envía a través da rede; estes paquetes viaxasen por distinto camiño ata chegar ao seu destino e recompoñerse de novo. O segundo, IP, dirixe a información axeitadamente a través de Internet.
Vantaxes e incovenientes:
O conxunto TCP/IP está deseñado para enrutar e ten un grao moi elevado de fiabilidade, é adecuado para redes grandes e medianas, así como en redes empresariais. Utilízase a nivel mundial para conectarse a Internet e aos servidores web. É compatible coas ferramentas estándar para analizar o funcionamento da rede.
Un inconveniente de TCP/IP é que é máis difícil de configurar e de manter que NetBEUI ou IPX/SPX; ademais é algo máis lento en redes cun volume de tráfico medio baixo. Non obstante, pode ser máis rápido en redes cun volume de tráfico grande onde haxa que enrutarun gran número de tramas.
O conxunto TCP/IP utilízase tanto en campus universitarios como en complexos empresariais, onde utilizan moitos enrutadores e conexións a mainframe ou a ordenadores UNIX, así como tamén en redes pequenas ou domésticas,en teléfonos móbiles e en domótica
O protocolo de transmisión TCP/IP (Transmisión ControlProtocol/Internet Protocol) en realidade é un sistema de protocolos. O primeiro, TCP, baséase en dividir paquetes, na orixe, a información que se envía a través da rede; estes paquetes viaxasen por distinto camiño ata chegar ao seu destino e recompoñerse de novo. O segundo, IP, dirixe a información axeitadamente a través de Internet.
Vantaxes e incovenientes:
O conxunto TCP/IP está deseñado para enrutar e ten un grao moi elevado de fiabilidade, é adecuado para redes grandes e medianas, así como en redes empresariais. Utilízase a nivel mundial para conectarse a Internet e aos servidores web. É compatible coas ferramentas estándar para analizar o funcionamento da rede.
Un inconveniente de TCP/IP é que é máis difícil de configurar e de manter que NetBEUI ou IPX/SPX; ademais é algo máis lento en redes cun volume de tráfico medio baixo. Non obstante, pode ser máis rápido en redes cun volume de tráfico grande onde haxa que enrutarun gran número de tramas.
O conxunto TCP/IP utilízase tanto en campus universitarios como en complexos empresariais, onde utilizan moitos enrutadores e conexións a mainframe ou a ordenadores UNIX, así como tamén en redes pequenas ou domésticas,en teléfonos móbiles e en domótica
Que e un host.
O termo host utilízase para referirse a un ordenador cuxa función é dun punto de inicio e final da transferencia de datos a través de Internet, é dicir, un ordenador encóntrase conectado permanentemente a Internet e a través do acceden todos os que estean conectados ao.Os usuarios deben utilizar anfitrions para ter acceso á rede. En xeral, os anfitrions son computadores monousuario ou multiusuario que ofrecen servizos de transferencia de arquivos, conexión remota, servidores de base de datos, servidores web, etc. Os usuarios que fan uso dos anfitrions poden á súa vez pedir os mesmos servizos a outras máquinas conectadas á rede.
Cada ordenador conectado a Internet ten unha dirección exclusiva que o distingue de calquera outro ordenador do mundo dirección do mundo. Esta dirección está formada por catro números separados por puntos en cada un dos cales se toman valores do 0 ao 255. Por exemplo, os seguintes números poderían ser direccións IP: 130.238.44.5.
En ocasións fanse distincións entre direccións IP publicas e privadas. A dirección IP pública é a que se usa para distinguir o equipo cando navega por Internet, descárgase o correo ou faise uso de de calquera dos servizos da rede. A dirección Ip privada é a que ten asignado o noso ordenador. Habitualmente estas coinciden non obstante cando a conexión se fai atreves dunha rede privada, usando un router, a IP publica poderá ser a do router e a privada a que identifica ao ordenador o a rede.
En ocasións fanse distincións entre direccións IP publicas e privadas. A dirección IP pública é a que se usa para distinguir o equipo cando navega por Internet, descárgase o correo ou faise uso de de calquera dos servizos da rede. A dirección Ip privada é a que ten asignado o noso ordenador. Habitualmente estas coinciden non obstante cando a conexión se fai atreves dunha rede privada, usando un router, a IP publica poderá ser a do router e a privada a que identifica ao ordenador o a rede.
Para coñecer a IP se devén realizar os seguintes pasos:
1. Facer clic en inicio.
2. Seleccionar todos os programas, accesorios, símbolos do sistema.
3. Escribir o comando ipconfig e pulsar intro.
Inicialmente é o número do ordenadores conectados a Internet era limitado, polo que abondaba unha simple táboa para asociar cada equipo co seu IP.el número de usuarios foi crecendo esponencialmente,de modo que recordar a IP de cada un deles volveuse imposible.
Para solucionar este problema e facilitar o acceso aos usuarios púxoselle nome aos ordenadores conectados á rede, de forma que fose innecesario recordar direccións IP. Así se creo o nome de sistema de Nomes de Dominios (DNS) que permitía identificar a entrada mediante un sistema de nomes xerárquicos de nomes sinxelos de recordar, que indica a súa situación xeográfica ou o propósito ao que están destinados.
Por exemplo o nome ficticio pitagoras.mat.iesmm.es, podería corresponder ao ordenador de Pitágoras, do departamento de matemáticas (subdominio mat) de IES Moliner (subdominio iesmm), pertencente ao dominio principal é, que significa España.
Os servidores de nome de dominio son ordenadores que teñen a función o nome de dominio do ordenador do que se solicita a información coa súa dirección IP e viceversa. Para iso, os servidores de nomes de dominio dispoñen de bases de datos ligadas entre si, coma se se tratase dunha base de datos única.
Para solucionar este problema e facilitar o acceso aos usuarios púxoselle nome aos ordenadores conectados á rede, de forma que fose innecesario recordar direccións IP. Así se creo o nome de sistema de Nomes de Dominios (DNS) que permitía identificar a entrada mediante un sistema de nomes xerárquicos de nomes sinxelos de recordar, que indica a súa situación xeográfica ou o propósito ao que están destinados.
Por exemplo o nome ficticio pitagoras.mat.iesmm.es, podería corresponder ao ordenador de Pitágoras, do departamento de matemáticas (subdominio mat) de IES Moliner (subdominio iesmm), pertencente ao dominio principal é, que significa España.
Os servidores de nome de dominio son ordenadores que teñen a función o nome de dominio do ordenador do que se solicita a información coa súa dirección IP e viceversa. Para iso, os servidores de nomes de dominio dispoñen de bases de datos ligadas entre si, coma se se tratase dunha base de datos única.
Localizador uniforme de recursos (URL).
eL URL (Uniform Resource Locator) é unha secuencia de carácteres que, seguindo un modelo estándar, identifica a cada un dos recursos (imaxes, vídeos...)de Internet, para o seu localización.Enconsecuencia a URL debe conter o nome de dominio do servidor no que se encontra albergado o nome de dominio do servidor no que se encontra albergado o dominio que se identifica.
O formato que segue o URL é o:
protocolo//nomee de dominio do servidor/directorio/ficheiro
porejemplohttp//www.iesmarianomolier.es/certamenliterario/elolivar.htmfai referencia a un ficheiro que se denomina elolivar.htm, que se encontra no servidor iesmarianomolier dentro da carpetacertamenliterario
Historia:
O formato que segue o URL é o:
protocolo//nomee de dominio do servidor/directorio/ficheiro
porejemplohttp//www.iesmarianomolier.es/certamenliterario/elolivar.htmfai referencia a un ficheiro que se denomina elolivar.htm, que se encontra no servidor iesmarianomolier dentro da carpetacertamenliterario
Historia:
El Localizador Uniforme de Recursos fue creado en 1994 [ 2 ] por Tim Berners-Lee y el grupo URI de trabajo del Internet Engineering Task Force (IETF) como resultado de la colaboración iniciada en los documentos vivos del IETF "Birds of a Feather" período de sesiones en 1992 .[ 3 ] [ 4 ] El formato combina el sistema pre-existente de nombres de dominio (creado en 1985) con la ruta del archivo de sintaxis, dondebarras se utilizan para separar las carpetas y el archivo de nombres. Convenios ya existentes en los nombres de servidor podría ser antepuesto para completar las rutas de archivos, precedido por una doble barra (/ /). [ 5 ]
No hay comentarios:
Publicar un comentario